پرش به محتوا

آینه‌بین

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آینه/بِین/

صفت

[ویرایش]

آینه‌بین (فرهنگ‌عوام)

  1. آنکه با نگاه کردن در آینه از محل گم شدن افراد یا اشیاء خبر می‌دهد، و مکان آنها را نشان میدهد.
    دعا‌نویس، آینه‌بین، کف‌بین جهت امور و حوائج زنان ... «جعفرشهری»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن