ابن الوقت

فارسی

ریشه‌شناسی

از عربی ابن الوقت

تلفظ

(~. وَ)

صفت مرکب

1. فرصت - طلب، آن کسی که هر لحظه رنگ عوض می‌کند.
2. (تصوف) سالکی که فرصت را از دست ندهد و به انجام وظایف بپردازد و به گذشته و آینده توجهی نداشته باشد.

منابع

• فرهنگ لغت معین