پرش به محتوا

اثیم

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /اَثیم/

صفت

[ویرایش]

اثیم (قدیم)

  1. گناهکار، بزه‌کار.
    ای نامنصف ناپاک و ای اثیم افاک سفاک. «وراوینی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین