احتراس

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِحتِراس/

اسم مصدر

احتراس (قدیم)‎

1. خود را از خطر حفظ کردن، خود را از چیزی نگاهداشتن.

کهن‌واژه

1. احتراس با حذف اح همان تراس بوده که در زبان معیار باستان بصورت اَح - تِر - آس قابل تجزیه است.

مقدمترین فرهنگ و تمدن اروپایی قوم تروی، تروآ بودند، به نظر می‌رسد منظور از «تِر» در آثار شرقی همین قوم و تبار باشد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس