پرش به محتوا

احتراق

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /اِحْتِراق/

اسم مصدر

[ویرایش]

احتراق

  1. عمل سوختن یا سوخته شدن. سوختن، آتش گرفتن.
  2. (شیمی): سوختن ماده در هوا که با ایجاد گرما و معمولا نور همراه است.
  3. (نجوم):محو شدن یکی از پنج سیاره «زحل، مشتری، مریخ، زهره، عطارد» در زیر شعاع خورشید، یا مقارنه خورشید با یکی از آن‌ها.
  4. (قدیم): التهاب، سوز و گداز.

کهن‌واژه

[ویرایش]
  1. احتراق ممکن است در زبان معیار باستان بصورت اَح - تِر - آق قابل تجزیه باشد که اشاره به فرد سفیدی از اهالی تروآ بوده است.

واژه‌های مشتق شده

[ویرایش]



ترجمه

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس