اخ و پیف

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اَخ/پیف/

اسم مرکب

اَخ‌و‌پیف (گفتگو)‎ (غیرمؤدبانه)‎

1. صوتی حاکی از نفرت و ناخشنودی و تحقیر. اخ و پف.
2. (مجاز): اظهار بیزاری و تحقیر کردن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن