ادبیر

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِدبیر/

اسم مصدر

ادبیر (قدیم)‎

1. نحوست، بدبختی. ادبار.

صفت

1. منحوس، بدبخت.

کهن‌واژه

1. اِدبیر ممکن است در زبان معیار باستان بصورت اِد - بیر قابل تجزیه باشد؛ که مفهومی مانند یکبار داشته است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس