پرش به محتوا

اذ

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • بهاری

آوایش

[ویرایش]
  • /اَذ/

اسم

[ویرایش]

اذ

  1. در گذشته با اصطلاحاتی چون از، عز، اژ تفاوت مفهومی نداشته و همه به معنی له کردن یا مفعولیت بوده است.
    اَذدِم در زبان بهاری یعنی له کردم؛ مانند حل کردن قند در آب یا چای.

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ شمس