اراحه

(اِ حَ یا حِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی#اراحة

مصدر لازم

1. آسودن، برآسودن.

مصدر متعدی

1. راحت رسانیدن، آسایش دادن.
2. حق به حق دار دادن، رو کردن حق کسی را.

منابع

• فرهنگ لغت معین