ارتداد

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِرتِداد/

اسم مصدر

ارتداد (باطنی)‎

1. از دین یرگشته، کافر شده.

   شاهدی وجود نداشت که گواه ارتداد او باشد و یک شاهد هم کافی نبود. «خداوند الموت»

---

منابع

• فرهنگ لغت معین