پرش به محتوا

اساغر

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]

آوایش

[ویرایش]
  • /اَ/ساغَر/

اسم بهاری

[ویرایش]

اساغر

  1. اصطلاحی مرکب و متشکل از «اَ» علامت تعجب یا ندا و ساغر که در زبان بهاری به معنی دوشنده، دوشیدن و مانند آنها است.

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ شمس