پرش به محتوا

اسبغول

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه‌ لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /اَسبْغول/

اسم

[ویرایش]

اسبغول (قدیم)

  1. (گیاهی): اسپغول، اسفرزه.
    گیشنیز خشک با شکر بخورَد ... و اسبغول و شکر نیز ... بکار دارد. «اخوینی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن