اسبله
فارسی[ویرایش]
(اِ بَ یا بِ لِ)
ریشه‌شناسی[ویرایش]
در مازندرانی «اسپله»، شاید از یونانی باستان ἄσπαλος یا به عکس یونانی از ایرانی باستان.
اسم[ویرایش]
- جزو ماهیان فلس دار حلال گوشت بحر خزر است . ماهی ای است بزرگ و سر برهنه که دهانی فراخ دارد و ریشو می باشد و دو ردیف دندان در دهان دارد؛ اسبیله، اسبیلی.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین