پرش به محتوا

استذلال

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /اِستِذلال/

اسم مصدر

[ویرایش]

استذلال (قدیم)

  1. خوار شمردن، توهین.
    از ترس اهانت و استذلال در خروش بر مقابله و مقاتله اتفاق کردند. «جوینی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن