استیجاب
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /اِستِیجاب/
اسم مصدر
[ویرایش]
استیجاب (قدیم)
- سزاوار شدن، واجب و لازم دانستن امری یا چیزی.استحقاق.
- در عمارت و زراعت بیفزاید و دخل آن هر سال چنانکه شرط واقف است به مصاب استحقاق و مصارف استیجاب رسانَد. «وطواط»
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین