اسیر

از ویکی‌واژه
اسیران تحت‌الحفظ بسوی قربانگاه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /اَسِیر/

صفت[ویرایش]

اسیر

  1. آنکه در دست دشمن گرفتار است، یا توانایی رها شدن از موقعیت نامطلوب و نامناسبی که در آن است، ندارد. جمع: اسراء، اسیران
    اسیر در زبان معیار باستان به دو بخش اَ - سیر قابل تجزیه است، و به معنی پایین کشیدن تلویحاً پایین کشیدن شلوار است.

مترادف‌ها[ویرایش]

  1. برده، بنده

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس