اسیر

اسیران تحت‌الحفظ بسوی قربانگاه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَسِیر/

صفت

اسیر

1. آنکه در دست دشمن گرفتار است، یا توانایی رها شدن از موقعیت نامطلوب و نامناسبی که در آن است، ندارد. جمع: اسراء، اسیران

   اسیر در زبان معیار باستان به دو بخش اَ - سیر قابل تجزیه است، و به معنی پایین کشیدن تلویحاً پایین کشیدن شلوار است.

مترادف‌ها

1. برده، بنده

---

برگردان‌ها

ایتالیایی: schiavo انگلیسی: captive slave prisoner captive caitiff enthrall

enthral capture captor captivate bind parole

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس