اشاریدن
فارسی[ویرایش]
مصدر گذرا[ویرایش]
- چیزی/کسی را بدون پرداختن به جزییات زیاد یا بشکل غیرمستقیم به کسی نمودن (نشان دادن):
- در این متن قاتل را اشاریده‌ام. [در این متن به اطلاعاتی از شخص قاتل اشاره کرده‌ام؛ مانند، در این متن علی را نوشته‌ام]
- در این متن به قاتل اشاریده‌ام. [در این متن اشاره‌ای به چیزی برای قاتل قرار داده‌ام؛ مانند، در این متن به علی نوشته‌ام]
- درواقع، همین موضوع را داشتم بهت می‌اشاریدم.
- آیا ترک شغلش را داشت بهمان می‌اشاریرد؟
- آیا ترک شغلم را بهش باشارم؟
فعل[ویرایش]
اشاریدن [اِشاریدَنْ]
| فعل‌ها | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بن واژه | اشاریدن | ||||||
| بن ماضی | اشارید | ||||||
| بن مضارع | اشار | ||||||
| شخص | مفرد | جمع | |||||
| اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | ||
| گذشته | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها | |
| ساده | اشاریدم | اشاریدی | اشارید | اشاریدیم | اشاریدید | اشاریدند | |
| استمراری | می‌اشاریدم | می‌اشاریدی | می‌اشارید | می‌اشاریدیم | می‌اشاریدید | می‌اشاریدند | |
| کامل | اشاریده بودم | اشاریده بودی | اشاریده بود | اشاریده بودیم | اشاریده بودید | اشاریده بودند | |
| التزامی | اشاریده باشم | اشاریده باشی | اشاریده باشد | اشاریده باشیم | اشاریده باشید | اشاریده باشند | |
| مستمر | داشتم می‌اشاریدم | داشتی می‌اشاریدی | داشت می‌اشارید | داشتیم می‌اشاریدیم | داشتید می‌اشاریدید | داشتند می‌اشاریدند | |
| حال | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها | |
| ساده | اشارم | اشاری | اشارد | اشاریم | اشارید | اشارند | |
| استمراری | می‌اشارم | می‌اشاری | می‌اشارد | می‌اشاریم | می‌اشارید | می‌اشارند | |
| کامل | اشاریده‌ام | اشاریده‌ای | اشاریده/اشاریده‌است | اشاریده‌ایم | اشاریده‌اید | اشاریده‌اند | |
| ملموس | دارم می‌اشارم | داری می‌اشاری | دارد می‌اشارد | داریم می‌اشاریم | دارید می‌اشارید | دارند می‌اشارند | |
| التزامی | باشارم | باشاری | باشارد | باشاریم | باشارید | باشارند | |
| آینده | - | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها |
| خواهم اشارید | خواهی اشارید | خواهد اشارید | خواهیم اشارید | خواهید اشارید | خواهند اشارید | ||
| دستوری | - | تو | - | شما | - | ||
| امر | باشار | باشارید | |||||
| نهی | ناشار | ناشارید | |||||