اشتقاق
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /اِشتِقاق/
اسم مصدر
[ویرایش]
اشتقاق
- (زبان‌شناسی): ساختن کلمه‌ای بر اساس کلمه دیگر، مثلا ساختن «گفتار» یر اساس «گفت»
- در دستور زبان، ساختن کلمه با بُن فعل. مفردِ اشتقاقات.
- ریشه شناسی.
- شکافتن، نیمه چیزی را گرفتن.
- بیرون آوردن کلمه‌ای از کلمه دیگر که در لفظ و معنی بین کلمه اصلی و کلمه دوم مناسبتی وجود داشته باشد.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین