اعتماد کردن

فارسی

ریشه لغت

• (فارسی/عربی)

آوایش

• /اعتماد/کردن/

اسم مرکب

اعتمادکردن

1. اعتماد کردن یا اعتماد داشتن به کسی، یعنی او را راستگو و درستکار دانستن.

   حالا دیگر خیلی‌ها به او اعتماد می‌کردند. «گلشیری»

---

ترجمه
آلمانی: ----- اسپانیایی: ----- انگلیسی: trust ایتالیایی: ----- پرتغالی: ----- روسی: ----- فرانسوی: -----

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن