القمگیر

فارسی

ریشه شناسی

• بهاری

آوایش

• [اِل/قِم/گیر]

صفت

القم‌گیر

1. به زبان فارسی اقلیم‌گیر، جهانگیر، پادشاهی که فاتح ممالک زیاد باشد ترجحیاً ضحاک.

   قِرقه القمگیر تَکِن گؤگرچینه باسدِ

   قرقی مانند اقلیم‌گیر کبوتر را گرفت.