انتفاع

(اِ تِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. سود بردن، نفع کردن، نفع بردن.

اسم

1. حقی که به موجب آن می‌توان از ملک دیگری استفاده کرد اما نمی‌توان آن را به شخص ثالث انتقال داد؛

جمع

1. انتفاعات.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

exploitation