اهل‌حال

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اَهل/حال/

اسم مرکب

اهل‌‌حال (گفتگو)‎ (مجاز)‎

1. آنکه اهل گفتن و خندیدن و شوخی است و با هر کس به فراخور حال او دمخور می‌شود.
2. آنکه مایل به معاشقه با دیگران است. (زن).
3. آنکه با ذوق عارفانه و دریافت‌های روحانی به معرفت دست می‌یابد. مقابل اهل قال.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن