اهل رای

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /اَهل/رای/

اسم مرکب[ویرایش]

اهل رای

  1. (فقه): کسانیکه قیاس و استحسان را در فقه معتبر می‌دانند و احکام را به ظن و حدس خود تعمیم یا تغییر می‌دهند.
  2. مجتهدانی که پس از تحصیلات عالیه قدرت استنباط مطلق دارند.

مترادف ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن