اور
فارسی
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]اکدی
آوایش
[ویرایش]- [اِور]
اسم
[ویرایش]اور
- به زبان فارسی عور اما مفهوم باستانی آن کلان‌شهر یا ارگ داخل شهر. تمدن‌های کهن با پیشوند اور با اوروک آغاز شده و ادامه می‌یابد نظیر اورارتو٬ اورکیش و بسیاری دبگر.
ریشه شناسی ۲
[ویرایش]گنابادی
- اور :(owr) در گویش گنابادی یعنی به او ، او را
- اورِ :(owre) در گویش گنابادی یعنی به او نگاه کنید ، ببینیدش (دعوت به نگاه همراه با تمسخر و تحقیر)
ربشه شناسی ۳
[ویرایش]پشتو
منابع
[ویرایش]- تاربخ ماد: ISBN 964-445-106-6
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||