باد نشسته

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

(نِ تِ)

صفت مرکب[ویرایش]

  1. کسی که غرور و تکبر از سرش به در رفته.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین