برده
(بَ دِ)
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
صفت[ویرایش]
- غلام، کنیز.
- اسیر.
از واژگان برده در فارسی باستان «ورته» (اسیر)، در اوستایی «وَرِته» در فارسی میانه «وَرْدَگ» (اسیر و زندانی) و وردگیه (اسارت) را می‌توان نام برد. در متون زبان پهلوی، برده غالباً «انشهریگ» یا «بنده» نامیده شده‌است
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
برگردان‌ها[ویرایش]
- ایتالیایی
اسم[ویرایش]
- انگلیسی
- slave