بسغده

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

(بَ سُ دِ)

صفت مرکب[ویرایش]

  1. آماده، مهیا.
  2. کسی که کارها را سامان دهد.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین