بناستن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

مصدر[ویرایش]

  1. فرایند ساختن یک چیز از بن/واحدهای ساده یا ناساده دیگر:
    در فارسی، از حرف «و» برای بناستن نهاد همپایه از دو اسم یا گروه اسمی استفایشد (استفاده می‌شود).

فعل[ویرایش]

بناستن

  • /بُناسْتَنْ/
  1. یک بن/واحد مستقل یا نامستقل را از بن/واحدهای دیگر ساده یا ناساده ساختن:
    نهاد جمله هه را از علی و حسین با «و» بناسته‌ام.

برگردان[ویرایش]