بین

فارسی

ریشه لغت

• گیرش‌شده از بهاری: بَین

آوایش

• /بَین/

اسم

بین

1. میان، وسط، لا‌به‌لا، میان دو چیز. جدایی.

صفت

بَیِّن

1. آشکار، پیدا، هویدا.

حرف اضافه

بَیِّن

1. برای بیان مقداری از زمان یا مکان که در فاصله دو چیز هست بکار می‌رود؛ در فاصله زمانی یا مکانی میان دو چیز.

---

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن