بی-

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

پیشوند[ویرایش]

[بیـ]

  1. برای ساختن صفت نداشتنی به ابتدای صفت یا اسم می‌چسبد؛ مانند، بی‌ادب که وجود «ادب» در موصوف‌اش را می‌نفید (نفی می‌کند):
    بیکران
    بیباک
    بیکار