تلویح

از ویکی‌واژه

(تَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

مصدر متعدی[ویرایش]

  1. اشاره کردن، با اشاره فهماندن.
  2. سخنی را در ضمن سخن دیگر به کنایه بیان داشتن.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین