تمیز
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /تَمیز/
صفت[ویرایش]
تمیز
- پاکیزه، پاک.
- (گفتگو): بی‌نقص، کامل.
مصدر متعدی[ویرایش]
- تشخیص دادن، فرق گذاشتن، جدا کردن دو یا چند چیز مختلف از یکدیگر، بازشناختن.
مصدر لازم[ویرایش]
تَمَیُّز
- جدا شدن، فرق یافتن.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن