تندبور

فارسی

انواع سازهای شُل و سِفت شونده

ریشه‌ لغت

• دهش‌شده به فارسی: تنبور

آوایش

• /تُنْد/بور/

اسم مرکب

تندبور (موسیقی‌ایرانی)‎

1. مترادف طنبور، ساز زهی که اجزای مهم آن سیم‌ها هستند.

   تُندبور ممکن است به دو قسمت تند - بور قابل تجزیه باشد؛ که به معنی تند یا سِفت پیچاندن است، مانند سیم‌های تنبور.

منابع

• فرهنگ شمس