ریشهٔ واژه «تومان» در زبانِ هندو-اروپاییِ تخاری است این قوم آریایی و ایرانی تبار بودند. این واژه از زبان تخاری-آ tmāṃ و تخاری-ب tmāne/tumane گرفته شدهاست که به معنی هزار میباشد. سپس این واژه از زبانِ تخاری وارد زبانهای آسیای مرکزی شدهاست. تومان» در ایران، وامواژهای مغولی به معنای ده هزار (۱۰۰۰۰) است.در بخشبندیهای لشکری به ده هزار سرباز، تومان گفته و فرمانده آن را امیرتومان مینامیدند. این واژه از دوران امپراتوری مغول (سدهٔ ۷) در سرزمین ایران متداول گردید. " از هر ده یک نفر را امیر نُه دیگر کرده و از میان ده امیر یک کس را امیر صد نام نهاده و تمامت صد را در زیر فرمان او کرده و بدین نسبت تا هزار شود و به ده هزار کشد، امیری نصب کرده و او را امیرتومان خوانند و بدین قیاس و نسق هر مصلحتی که پیش آید…. (جهانگشای جوینی)"