تُرک
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /تؤرک/
اسم[ویرایش]
تُرک
- یکی از دو اقوام بزرگ ایرانی، ترک و فارس.
- تَرَک: اصطلاحی تحقیر‌آمیز به شخص ترک زبانی که فاقد شعور و آگاهیست؛ اصطلاحاً پشت‌کوهی.
- «واژی ترک» است و نه «مردم ترک»! واضح است که نه «زبان ترکی» و نه «مردم ترک»، ایرانی یا ایرانی تبار نیستند و زبانهای ترک از شاخه ی زبانهای آلتایی است. (این توضیح بعدا نشانی مقاله واژه ترک ,محدوده واژه ترک تاریخ‌نگاران باید در مورد واژه‌ی ترک و محدوده‌ی آن با احتیاط مقاله بنویسند. زیرا در متون اعراب، واژه‌ی ترک به معنی قومی نبوده است بلکه به معنی ساکنین آسیایه میانه است (مانند واژه توران که در زمان اوستا تعلق به قوم ایرانی داشت و سپس در دوران اسلام، کم کم این واژه شکل قومی گرفت). این منابع که امیدوارم زمانی به فارسی ترجمه شود، این نکته‌ی مهم را بیشتر توضیح دادند و به دو بخش (ریشه‌ی واژه ترک و محدوده‌ی واژه‌ی ترک تقسیم میشوند). همچنین نکته‌ی مهم دیگر اینست که منابع علمی تازه حرف اول را میزنند و بر منابع کهن برتری دارند. ریشه‌ی واژه ترک هرچند مشخص نیست، اما تحقیقات بسیار نوین آن را ایرانی (و نه آلتایی میدانند) و گرو اشراف اتحادیه “ترکان آبی” را نیز ایرای‌تبار (سکایی) میدانند
مترادف‌ها[ویرایش]
منابع .
- فرهنگ لغت معین