جدایدن

فارسی

مصدر

• /جُدایْدَنْ/ جدایـ + ـدن

1. فرایند ناربطیدن (نامرتبط کردن) چند چیز ازهم؛ از بین بردن ارتباط چند چیز از هم؛ جدا کردن:

   معمولا جدایدن بچه‌های دوقلو ازهم کار سختی است.

فعل

جدایدن

• /جُدایْدَنْ/

1. چند چیز را ازهم ناربطیدن (نامرتبط کردن)؛ ارتباط چند چیز را از بین بردن:

   بهتره فایل‌های همنام را در چند پوشه بجداییم.

   عکس‌ها را براساس سال از هم جدایدم.

‎

گردانش فارسی
بن واژه			جدایدن
بن ماضی			جداید
بن مضارع			جدای
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
	ساده	جدایدم	جدایدی	جداید	جدایدیم	جدایدید	جدایدند
	استمراری	می‌جدایدم	می‌جدایدی	می‌جداید	می‌جدایدیم	می‌جدایدید	می‌جدایدند
	کامل	جدایده‌بودم	جدایده‌بودی	جدایده‌بود	جدایده‌بودیم	جدایده‌بودید	جدایده‌بودند
	التزامی	جدایده‌باشم	جدایده‌باشی	جدایده‌باشد	جدایده‌باشیم	جدایده‌باشید	جدایده‌باشند
	مستمر	داشتم می‌جدایدم	داشتی می‌جدایدی	داشت می‌جداید	داشتیم می‌جدایدیم	داشتید می‌جدایدید	داشتند می‌جدایدند
حال		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
	ساده	جدایم	جدایی	جداید	جداییم	جدایید	جدایند
	استمراری	می‌جدایم	می‌جدایی	می‌جداید	می‌جداییم	می‌جدایید	می‌جدایند
	کامل	جدایده‌ام	جدایده‌ای	جدایده‌است/جدایده	جدایده‌ایم	جدایده‌اید	جدایده‌اند
	ملموس	دارم می‌جدایم	داری می‌جدایی	دارد می‌جداید	داریم می‌جداییم	دارید می‌جدایید	دارند می‌جدایند
	التزامی	بجدایم	بجدایی	بجداید	بجداییم	بجدایید	بجدایند
آینده		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
		خواهم جداید	خواهی جداید	خواهد جداید	خواهیم جداید	خواهید جداید	خواهند جداید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بجدای			بجدایید
	نهی		نجدای			نجدایید

برگردان

ناربطیدن ازهم

• انگلیسی: separate (en)