جلو
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /جِلُو/
اسم[ویرایش]
جلو
- جا یا جهتی که در رو به رو قرار دارد؛ پیش از دیگران یا دیگر چیزها. جهت مقابل.
- قسمت پیشین چیزی نسبت به قسمت‌های دیگر.
- لگام مرکوب، عنان، افسار.
- سیخ کباب (چوبی یا آهنی)
صفت[ویرایش]
جَلو
- شوخ و سنگ.
قید[ویرایش]
- پیش، مقابل.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین