جودره

علف هرز جودره جودره گياهی است يكساله و از خانواده گندميان (Poaceae) و یک ساله، یک پایه که ساقه آن علفی ماشوره ای که ارتفاع آن تقریباٌ بلندتر از گندم میباشد. سیستم ریشه ای آن افشان است، وزن هزار دانه بدون ریشک 45 گرم و با ریشک 47 گرم می باشد و یکی از علفهای هرز سمج مزارع گندم به شمار می آید. مقاومت به سرما و خشکی آن در مرحله جوانه زنی تا ظهور برگهای اولیه از گندم بیشتر است. روئیدن دانه در جودره سریعتراز گندم است و حدود یک ماه زودتر می رسد یعنی زمانی که گندم احتیاج به آب زیاد دارد، جودره شروع به رسیدگی می کند. در قسمت انتهای سنبله به علت سستی بیشتر پس از رسیدن شکسته شده و بذور آن به سطح زمین می ریزند و قسمت میانی و پایینی سنبله به وسیله کمباین برداشت شده و یا در اثر ضربه کمباین شکسته شده و به بانک بذر علف هرز خاک مزرعه اضافه می گردند. بیشترین تراکم بذر جودره در عمق صفرتا ده سانتی متری می باشد، بطوریکه پس از 5-6 سال کشت ممتد، مزرعه غیر قابل کشت خواهد شد. جودره از طریق بذر ازدیاد می یابد که بیشتر از طریق ماشین الات کشاورزی خصوصاً کمباین انتقال می یابد، همچنین استفاده زارعین از بذور آلوده ورودی از مناطق دیگر باعث بروز و گسترش آن شده است. بیشترین پراکنش این علف هرز ابتدا در حاشیه مزارع در کنار نهرهای آب می باشد که به تدریج به داخل مزرعه گسترش می یابد. نقش مورچه های سیاه در حفظ پراکنش بذور جودره دارای اهمیت می باشد به صورتی که مورچه ها با ریزش دانه جودره آنها را جمع آوری می نماید و به داخل لانه خود می برند و پس از برداشت گندم به علت علاقه بیشتر به دانه گندم بذور جودره را از لانه خارج و اقدام به جمع اوری گندم می نماید که این امر باعث پراکنش بیشتر جودره در حاشیه مزارع می گردد. جودره ازعلفهای هرزسمج بشمار می آید و به دلیل فقدان علفکش جهت مبارزه با آن و همچنین پراکنش سریع و آلودگی مزارع ضرورت مبارزه به روشهای غیرشیمیایی را اجتناب ناپذیر می نماید و بهترین راه کنترل، روش پیشگیری می باشد که در این بین ماخار کردن اراضی، بوجاری بذور در کنترل این علف هرز موثرتر می باشد.

در زبان کردی کلهری به قَلتاس مشهور است.