حظیظ

از ویکی‌واژه

(حَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

صفت[ویرایش]

  1. متمتع، بابهره.
  2. کامیاب، خوشبخت.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین