حنیف

(حَ نِ) واژه‌ای است عربی به معنی مردی که پایش کج شده باشد؛ اما در اصطلاح به کسی حنیف گفته می‌شود که از بت‌پرستی روی برگردانده و به یکتاپرستی روی آورده‌است. در آستانه پیدایش اسلام، در اثر نفوذ دین‌ها و باورهای یهودیان، مسیحیان و مزدیسنایان به عقاید عرب، برخی از اعراب خود را پیرو دین حنیف نامیدند و حنفاء خوانده شدند. در قرآن به دین حنیف اشاره شده‌است.

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

1. راست، مستقیم.
2. معتقد به اسلام.

منابع

• فرهنگ لغت معین