پرش به محتوا

دبنگ

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • بهاری

آوایش

[ویرایش]
  • /دَب/اَنگ/

صفت بهاری

[ویرایش]

دبنگ

  1. (عامیانه): احمق، کودن.
  2. مترادف گیج و منگ در فارسی، کسی که نمی‌تواند حواس خود را بر موضوعی متمرکز نماید. فاقد هوش.



ترجمه

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس