درو

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /دِرُ/

صفت[ویرایش]

درو

  1. بریدن ساقه‌های گندم، برنج و مانند آن با داس.
    همان بَر که کاری همان بدرَوی.....سخن هرچه گویی همان بشنوی (شاهنامه)

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین