درود

از ویکی‌واژه
پرش به ناوبری پرش به جستجو

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /دُرود/

اسم[ویرایش]

اسم

  1. ستایش، ثنا، سلام، آفرین، رحمت، دعا.
  2. به معنی صلوات است که از خدای تعالی رحمت و از ملائکه استغفار و از انسان ستایش و دعا و از حیوانات دیگر تسبیح باشد. با لفظ گفتن و فرستادن و رسیدن و رساندن و دادن مستعمل است.
  3. چوب، تخته، درخت بریده شده.
  4. در فارسی پهلوی دروت به معنی صحت و آرامش و درود به معنای آرزوی خیر و برکت می‌باشد.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]