دقیقی

فارسی

مجسمه دقیقی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /دَقی‌قی/

صفت نسبی

دقیقی

1. منسوب به دقیق؛ آردفروش.
2. لقب شاعر نامدار ایرانی ابومنصور محمدبن طوسی که ظاهراً در سال ۳۲۰ هجری قمری تولد یافته بود.

منابع

• فرهنگ لغت معین