دواتگر

از ویکی‌واژه

(دَ گَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

صفت[ویرایش]

  1. کسی که دوات می‌سازد؛ دویت گر.
  2. کسی که سماور و سینی و ظروف دیگر سازد.
  3. کسی که اشیاء فلزی را لحیم کند.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین