دویدن
(تغییرمسیر از دويدن)
دغاع
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /برداشتند/
مصدر فعل لازم[ویرایش]
دویدن
- پیمودن مسافتی، سریعتر از راه رفتن، به حالتی که هر دو پا لحظاتی با زمین تماس نداشته باشد؛ رفتن به تعجیل، شتابان تاختن.
فعلها | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
بن واژه | دویدن | ||||||
بن ماضی | دوید | ||||||
بن مضارع | دو | ||||||
شخص | مفرد | جمع | |||||
اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | ||
گذشته | من | تو | او | ما | شما | اویان/آنها | |
ساده | دویدم | دویدی | دوید | دویدیم | دویدید | دویدند | |
استمراری | میدویدم | میدویدی | میدوید | میدویدیم | میدویدید | میدویدند | |
کامل | دویده بودم | دویده بودی | دویده بود | دویده بودیم | دویده بودید | دویده بودند | |
التزامی | دویده باشم | دویده باشی | دویده باشد | دویده باشیم | دویده باشید | دویده باشند | |
مستمر | داشتم میدویدم | داشتی میدویدی | داشت میدوید | داشتیم میدویدیم | داشتید میدویدید | داشتند میدویدند | |
حال | من | تو | او | ما | شما | اویان/آنها | |
ساده | دوم | دوی | دود | دویم | دوید | دوند | |
استمراری | میدوم | میدوی | میدود | میدویم | میدوید | میدوند | |
کامل | دویدهام | دویدهای | دویده/دویدهاست | دویدهایم | دویدهاید | دویدهاند | |
ملموس | دارم میدوم | داری میدوی | دارد میدود | داریم میدویم | دارید میدوید | دارند میدوند | |
التزامی | بدوم | بدوی | بدود | بدویم | بدوید | بدوند | |
آینده | - | من | تو | او | ما | شما | اویان/آنها |
خواهم دوید | خواهی دوید | خواهد دوید | خواهیم دوید | خواهید دوید | خواهند دوید | ||
دستوری | - | تو | - | شما | - | ||
امر | بدو | بدوید | |||||
نهی | ندو | ندوید |
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن