رمزنگاری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /رَمز/نگاری/

اسم مرکب

رمزنگاری

1. مربوط به رمزنگار، رمز گذاری شده، کُد گذاری شده.
2. حوزه: [رایانه و فنّاوری اطلاعات، رمزشناسی]: تبدیل یک متن آشکار به متنی رمزی‌شده با استفاده از کلید به‌منظور حفاظت از داده‌های مهم در بربر مهاجمان و تأمین محرمانگی یا یکپارچگی یا احراز اصالت پیام یا شناسایی یک هستار.

––––

برگردان‌ها

• ترجمه انگلیسی

• انگلیسی: cryptography

منابع

«رمزنگاری» هم‌ارزِ «cryptography»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر دوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰