رهام
_of_Shah_Tahmasp_MET_DP120257.jpg)
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- شاهنامه
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ رهام دارد |
آوایش[ویرایش]
- /رُهّام/
اسم خاص[ویرایش]
رهّام
- از پهلوانان شاهنامه پنجمین مبارز تن‌به‌تن در جنگ دوازده‌رخ و منتسب به قوم ایرانی گودرزیان یا گودرز کشوادگان[۱].
- برفتند با او بزرگان نیو.....چو توس چو گودرز و رهٌام نیو (شاهنامه)
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پارسی باستان
اسم خاص[ویرایش]
رُهام
- در اوستا شراب با شکوه توصیف شده. نظر به توصیف مَی دوستی و باده پرستی رهام، نام وی مرکب از رئو[۲] و هئومه یا هوم و یا هائوما[۳].
- در پارسی به معنای پرنده‌ای که شکارچی نیست، پرنده شکست ناپذیر یا پرنده‌ای که شکار نشود.
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
اسم[ویرایش]
رحیم
- در کشورهای عرب زبان اسمی شبیه همین اسم رحام.
- ولی با تلفظ ریهام، یا رهام برای دختران است که در عربی ضوءالمطر یعنی «باران روشن»، و هچنین خفیف‌المطر که به فارسی «باران نم‌نم یا باران اسپری معنا میدهد.
مترادف‌ها[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ رهام با تنی چند از همرزمان همراه کیخسرو به آسمان عروج کرد
- ↑ (با شکوه در زبان اوستایی که از شاخهٔ شرقی زبانهای ایران باستان است)
- ↑ (سپندترین و مقدس‌ترین گیاه نزد ایرانیان و هندوان باستان که از آن شراب مقدسی به همین نام می‌ساختند که پادشاهان هخامنشی در جشن مهرگان از آن می‌نوشیدند و پایکوبی می کردند)، پیتمه هوم (هوم/سپیتمه جمشید/ پدر سپیتاک زرتشت/ داماد و ولیعهد آستیاگ)
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- شاهنامه: ISBN 964-5566-35-5
- منابع: لغت نامه دهخدا، منتهی الارب، ناظم الاطباء، آنندراج، اقرب الموارد، اوستا کهن‌ترین سرودهای ایرانیان جلیل دوست‌خواه
- اوستا- کهن‌ترین سرودهای ایرانیان نویسنده جلیل دوست خواه