ریاضت‌طلبی
فارسی[ویرایش]
حوزه: [روانشناسی]
- خصوصیتی در فرد یا شیوۀ زندگی او مبتنی بر خودداری و چشم‌‌پوشی از لذت و انجام دادن فعالیت‌هایی مانند روزه گرفتن و سکوت و انزواجویی و کَف‌ّنفس بدنی.
منابع[ویرایش]
«ریاضت‌طلبی» هم‌ارزِ «asceticism»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر هشتم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۰۸-۸