زایجه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

(یِ جِ)

اسم[ویرایش]

  1. لوحه‌ای مربع یا گِرد که جای سیارات و بروج دوازده گانه روی آن نقش شده و از آن برای احکام نجومی یا بدست آوردن حکم طالع استفاده می‌کردند.
  2. شکلی است دارای ۱۲۳ خانه که از آن حالت ماه و سال و مولود استخراج می‌شود.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین